بررسی تأثیر خودکارآمدی و رهبری خدمتگزار بر عملکرد شغلی

مقدمه

هدف این پژوهش بررسی تأثیر خودکارآمدی و رهبری خدمتگزار بر عملکرد شغلی کارکنان سازمان تأمین اجتماعی اهواز است. این مطالعه نقش میانجی اشتراک دانش و اعتماد را نیز تحلیل می‌کند. پژوهش حاضر بر اساس هدف، کاربردی و بر اساس روش اجرا، توصیفی می‌باشد.

جامعه و نمونه آماری

جامعه آماری شامل ۱۳۰۰ مدیر و کارمند سازمان تأمین اجتماعی اهواز است. نمونه ۲۹۷ نفره با روش نمونه‌گیری تصادفی و بر اساس جدول مورگان انتخاب شد.

ابزار گردآوری داده‌ها

داده‌ها با چهار پرسشنامه جمع‌آوری شد:

• رهبری خدمتگزار (لیدن و همکاران، ۲۰۱۵)

• خودکارآمدی (بندورا، ۱۹۹۷)

• عملکرد شغلی (منذور و همکاران، ۲۰۱۹)

• اشتراک دانش و اعتماد (کادروسمن و بنیامین، ۲۰۲۱)

روایی پرسشنامه‌ها توسط خبرگان تأیید و پایایی آن‌ها با آلفای کرونباخ ۰٫۸۱ برآورد شد.

روش تحلیل

برای تحلیل داده‌ها از مدل‌سازی معادلات ساختاری در نرم‌افزار AMOS استفاده کردیم.

نتایج پژوهش

این پایان نامه نشان می‌دهد خودکارآمدی و رهبری خدمتگزار با نقش میانجی اشتراک دانش و اعتماد، تأثیر معنی‌داری بر عملکرد شغلی دارند. رهبری خدمتگزار اعتماد کارکنان به سازمان و رهبران را تقویت می‌کند و فرهنگ اشتراک دانش را ترویج می‌دهد.

رهبری خدمتگزار با تأکید بر رفتار اخلاقی، مشارکت کارکنان در تصمیم‌گیری و توسعه فردی، عملکرد سازمانی را بهبود می‌بخشد (گو و لو، ۲۰۱۴). این سبک رهبری انگیزه کارکنان را افزایش می‌دهد و اشتیاق به اشتراک دانش را تقویت می‌کند (کوروپاگ و گریگار، ۲۰۱۷). سازمان‌هایی که به استراتژی توسعه خود می‌ا‌ندیشند می‌دانند توسعه باید از رهبران و منابع انسانی آغاز شود.

اشتراک دانش عملکرد تیمی و فردی را بهبود می‌بخشد (سیال و همکاران، ۲۰۱۴). کارکنان با خودکارآمدی بالا تمایل بیشتری به اشتراک دانش دارند، زیرا معتقدند مشارکتشان ارزشمند است.

اعتماد به رهبر و سازمان انگیزه کارکنان را افزایش می‌دهد و عملکرد را بهبود می‌بخشد (شرومن و همکاران، ۲۰۰۷). اعتماد با ایجاد حس امنیت، تعهد کارکنان را تقویت می‌کند (کادروسمن و بنیامین، ۲۰۲۱).